Mark B / Presentator

Hallo allemaal, ik ben Marc B en mij hoor je elke zondagochtend met “Bel Maar Mee Marc B.”.

Als kind wilde ik drummer worden. Elke zaterdag ochtend luisterde ik naar Jos Ghyzen (Hasselt, 1 mei 1926 – Hasselt, 4 juni 2014) toen nog op BRT 2. Ik improviseerde een drumstel met een haardstel en een grote ronde doos van de waspoeder. Met elk nummer dat Jos draaide drumde ik erop los.

Toen we dertien waren, begon ik samen met mijn vrienden een bandje. Maar al snel was duidelijk dat er een betere drummer tussen zat dan ik. Net opdat moment verongelukt mijn broer die veel ouder was dan ik en mij al eens meenam op één van zijn wekelijkse dj optredens in diverse dancing hier in de buurt. Dit was iets wat ik zeker ook wel wilde, in zijn voetsporen treden.  In die tijd werden er veel klasfuiven gegeven, en daar is toen alles begonnen. Samen met die zelfde vrienden van het bandje hebben we toen een lampen versterker gekocht. Twee pick-ups waarvan je de arm nog moest achteruit trekken om te starten, een mengpaneel hadden we niet, wel een links en rechts schakelaar, ook onze boxen hadden we zelf gebouwd, zeg gerust primitief heel primitief. Snel was duidelijk dat ik de gene van mijn broer een beetje in mij had. De enen klasfuif volgde de andere op, verjaardagsfeestjes en ga zo maar door.

Toen ik vijftien was begon er een Nederlands koppel een dancing in hartje Balen met een orgel Decap daarin, duidelijk niets voor Balen. Ik wist hen te overtuigen om een discobar te kopen en mij aan te werven als Dj., wat achteraf een schot in de roos bleek te zijn. Iedere vrijdag-zaterdag-zondag-avond en zondag namiddag praatte ik daar de plaatjes aan mekaar. Mijn eerste stappen achter een vrij professionele discobar.

Na vier jaar wist een concurrent dancinguitbater mij te overtuigen om mee te doen aan een dj-wedstrijd, dit op toen de grootste kermis in Balen “Schepskermis“. Als ik daar behoorlijk presteerde mocht ik vanaf dan bij hem in de discotheek komen draaien. We werden daar tweede, dus belofte maakt schuld zegt de volksmond, van de Bierkelder ging het toen naar de Oké-club voorheen dancing De Chaperal.

Op mijn 21ste vroeg ik mijn vriendin ten huwelijk, tot op heden nog steeds mijn vrouw. Opdat moment had ze graag dat ik stopte met muziek gaan te maken, gehoorzaam zoals ik ben deden we dat. Het was ook zij die mij er toe aanzette om er terug mee te starten, maar dan niet meer in discotheken, maar op huwelijksfeesten, kermissen en dergelijke. Geluk had ik dat mijn zus iemand kende die zijn mobiele discobar verkocht met agenda, van een blits start gesproken, weekend na weekend was ik op pad om mensen te laten dansen. Dit doe ik nog steeds maar niet meer weekend na weekend. In dit verhaal is mijn liefde voor de muziek heel fel gegroeid moet ik wel zeggen.

Mijn liefde om radio dj te worden is er gekomen in de begin jaren van de toen nog illegale radio’s. Twee mensen die ik kende bij ons in de straat draaide iedere zondag muziek op hun zolderkamertje. Ze wisten dat ik dj was en veel platen had, daarom vroegen ze mij mee te komen presenteren de zondag tussen 10 en 12 uur, de radio noemde zoals zo velen toen Radio Veronica. Daar één van die twee mannen nogal een genie was in het bouwen en afstellen van radiozenders werden wij veel gevraagd om op verplaatsing gaan uit te zenden, hij had de kennis dus dat was geen probleem. De achterburen die waren een beetje saggerijnig want zij hadden ook iemand van hun kinderen die zenders kon bouwen en afstellen, en zij begonnen zelf een radiostation genoemd Radio-Mi-Amigo ook een veel gebruikte naam.

Toen Veronica ophield te bestaan vroegen zij of ik bij hen wilde komen op diezelfde uren, dat hebben we toen gedaan. Tot op een gegeven moment een concurrerende zender uit Balen werd overgenomen door iemand die ik kende en vroeg om mee in het bestuur van deze te zetelen. Studio Balen was geboren, een hele mooie tijd uit mijn dj bestaan. Ondertussen was radio maken ook legaal geworden en moesten we ons aan diverse regels houden dat niet altijd gemakkelijk was. Ik mag wel zeggen dat wij de eerste radio in de verre omtrek waren die zo professioneel te werk gingen. De zondag namiddag hadden wij reporters op de baan voor allerhande sportmanifestaties rechtstreeks te verslaan. We hadden zelfs enkele mensen in vaste loondienst. Tussen mijn bestuursfunctie door presenteerde ik ook de zondag voormiddag van 10 tot 12 uur de Nederlandstalige Top 20.

Als je gehuwd bent en kinderen hebt of krijgt gebeurt het dat je huurhuis te klein wordt en ga je bouwen of verbouwen. Dat laatste was bij ons aan de orde, we kochten een huis en dat moest verbouwd worden. Daar ik al mijn vrije tijd op de radio was, was dit niet zo evident. Samen overlegde we dat ik me één jaar zou terugtrekken uit het radio gebeuren. De radio bolde goed, misschien te goed want in dat jaar doet buiten mijn weten om radio Contact een bod op Studio Balen. En het bestuur van toen is daar op in gegaan, het doet nog pijn als ik het hier schrijf.

Na 20 jaar op non-actief te hebben gestaan had ik op een gegeven moment Benny aan de lijn, die me vroeg om bij Radio Gompel te komen en zo doende zijn we hier beland. Mag je wel zeggen één constante in mijn radio carrière de zondag van 10 tot 12 uur. Ook nu weer “Bel Maar Mee, Marc B.”.

Vele muzikale groeten,

Marc B.